ഇന്നും മഴയില്‍ കുതിര്‍ന്ന പ്രഭാതത്തില്‍ ആ കുയില്‍ കൂവി...എന്റെ ഹൃദയം തുണ്ടം തുണ്ടമായി കീറി മുറിച്ചുകൊണ്ട്...
പ്രഭാതങ്ങളില്‍ എന്റെ ഫോണ്‍ വരുന്നതും കാത്ത് നീ കണ്ണുതുറക്കാതെ കിടന്നിരുന്ന ആ കാലം ...
നിനക്ക് നിര്‍ബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു ഓരോ ദിവസവും തുടങ്ങുന്നത് എന്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെയാകണമെന്ന്. ഇവിടെ കൂവുന്ന കുയിലിന്റെ പാട്ട് അങ്ങുദൂരെ ഇരിക്കുന്ന നീയും കേട്ടാലെ അതിനു പൂര്‍ണ്ണത വരൂ എന്നു നമ്മള്‍ കരുതിയിരുന്നു. അവിടെ ഒരു കുട്ടുറുവന്‍ ചിലച്ചാല്‍ , ഒരു ചെങ്ങാലിപ്രാവ് കുറുകിയാല്‍ അതെന്നെ കേള്‍പ്പിച്ചില്ലെങ്കില്‍ അതിനു മാധുര്യം ഉണ്ടാകില്ലെന്നു നീ പറഞ്ഞിരുന്നു ...
ഇന്ന് കുയിലിന്റെ പാട്ടിലും വിരഹം !!! തന്നെ എകയാക്കി പറന്നകന്ന ഇണക്കിളിയെ കുറിച്ചുള്ള പാട്ടാണോ ആവോ അവളും പാടുന്നത് ...
No comments:
Post a Comment